فارسی
يكشنبه 02 دى 1403 - الاحد 19 جمادى الثاني 1446
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

نامه 25 - نامه به كسی‌ كه مأمور جمع آوری‌ زكات از طرف حضرت می‌ شد   


مطلب قبلی نامه 24
نامه 26 مطلب بعدی


نحوه نمایش
متن عربی متن ترجمه
وَ مِنْ وَصِيَّة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
از وصیت های‌ آن حضرت است
- كانَ يَكْتُبُها لِمَنْ يَسْتَعْمِلُهُ عَلَى الصَّدَقاتِ. وَ اِنَّما ذَكَرْنا هُنا جُمَلاً مِنْها
به کسی‌ که مأمور جمع آوری‌ زکات از طرف حضرت می‌ شد، ما قسمتی‌ ازاینوصیت رااینجاآوردیم
لِيُعْلَمَ بِها اَنَّهُ عَليه السَّلامُ كانَ يُقيمُ عِمادَ الْحَقِّ، وَ يَشْرَعُ اَمْثِلَةَ الْعَدْلِ فى صَغيرِ
تا معلوم شود امام هماره ستون حق را برپا می‌ داشت، و در امور کوچک و بزرگ،
الاُْمُورِ وَ كَبيرِها، وَ دَقيقِها وَ جَليلِها -
و ظاهر و باطن نمونه های‌ عدالت را می‌ افراشت.
اِنْطَلِقْ عَلى تَقْوَى اللّهِ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ، وَ لا تُرَوِّعَنَّ مُسْلِماً،
بر مبنای‌ تقوای‌ خداوندی‌ که یکتا و بی‌ شریک است حرکت کن، مسلمانی‌ را به وحشت نینداز،
وَ لاتَجْتازَنَّ عَلَيْهِ كارِهاً، وَ لا تَأْخُذَنَّ مِنْهُ اَكْثَرَ مِنْ حَقِّ اللّهِ فى مالِهِ.
و بدون رضای‌ او بر وی‌ گذر مکن، و اضافه تر از حقّی‌ که خداوند در مالش قرار داده از او نگیر.
فَاِذا قَدِمْتَ عَلَى الْحَىِّ فَانْزِلْ بِمائِهِمْ مِنْ غَيْرِ اَنْ تُخالِطَ اَبْياتَهُمْ،
چون به قبیله ای‌ رسیدی‌ در منطقه آب آنان درآی‌ و به خانه هایشان مرو،
ثُمَّ امْضِ اِلَيْهِمْ بِالسَّكينَةِ وَ الْوَقارِ حَتّى تَقُومَ بَيْنَهُمْ، فَتُسَلِّمَ عَلَيْهِمْ،
با آرامش و وقار به جانب آنان برو تا در میانشان قرار گیری‌، و به آنان سلام کن،
وَ لاتُخْدِجْ بِالتَّحِيَّةِ لَهُمْ، ثُمَّ تَقُولُ: عِبادَ اللّهِ اَرْسَلَنى اِلَيْكُمْ وَلِىُّ اللّهِ
و در تحیّت به ایشان کوتاهی‌ مکن، بگو: بندگان خدا! ولی‌ّ و خلیفه خدا مرا به سوی‌ شما
وَ خَليفَتُهُ، لاِخُذَ مِنْكُمْ حَقَّ اللّهِ فى اَمْوالِكُمْ، فَهَلْ لِلّهِ فى اَمْوالِكُمْ
فرستاده تا حق خدا را که در اموال شما نهفته از شما بگیرم، آیا در اموال شما خداوند را
مِنْ حَقٍّ فَتُؤَدُّوهُ اِلى وَلِيِّهِ؟
حقّـی‌ هست تـا آن را به ولی‌ّ او ادا کنیـد؟
فَاِنْ قالَ قائِلٌ: لا، فَلا تُراجِعْهُ. وَ اِنْ اَنْعَمَ لَكَ مُنْعِمٌ، فَانْطَلِقْ مَعَهُ
اگر کسی‌ گفت: حقّی‌ نیست، به او مراجعه مکن. و اگر کسی‌ گفت: هست، همراهش برو
مِنْ غَيْرِ اَنْ تُخيفَهُ اَوْ تُوعِدَهُ اَوْ تَعْسِفَهُ اَوْ تُرْهِقَهُ. فَخُذْ ما اَعْطاكَ مِنْ
بدون اینکه او را به وحشت اندازی‌ یا تهدید کنی‌ یا قرین سختی‌ و فشار نمایی‌، و آنچه از طلا و نقره
ذَهَب اَوْ فِضَّة. فَاِنْ كانَ لَهُ ماشِيَةٌ اَوْ اِبِلٌ فَلاتَدْخُلْها اِلاّ بِاِذْنِهِ،
به عنوان زکات می‌ دهد بگیر. اگر برای‌ او گاو و گوسپند و شتر باشد بدون اجازه اش کنار حیوانات مرو،
فَاِنَّ اَكْثَرَها لَهُ. فَاِذا اَتَيْتَها فَلاتَدْخُلْ عَلَيْها دُخُولَ مُتَسَلِّط عَلَيْهِ،
چرا که بیشتر آنها مال اوست. وقتی‌ نزد چهارپایان رسیدی‌ نه مانند مالکی‌ که بر آنها سلطه دارد به آنها نظر کن،
وَ لاعَنيف بِهِ، وَ لاتُنَفِّرَنَّ بَهيمَةً، وَ لاتُفْزِعَنَّها، وَ لا تَسُوءَنَّ
و نه مثل کسی‌ که بر او سختگیری‌ نماید، چهارپایان را رم مده و به وحشت مینداز، و مالکش را به خاطر
صاحِبَها فيها. وَاصْدَعِ الْمالَ صَدْعَيْنِ، ثُمَّ خَيِّرْهُ،
آنها ناراحت مکن. حیوانات را دو دسته قرار داده، سپس صاحبش را آزاد بگذار،
فَاِذَا اخْتارَ فَلاتَعَرَّضَنَّ لِمَا اخْتارَهُ، ثُمَّ اصْدَعِ الْباقِىَ صَدْعَيْنِ،
هر قسمت را پذیرفت تو هم بپذیر و بر او ایراد مگیر، سپس باقیمانده را دو قسمت کن،
ثُمَّ خَيِّرْهُ، فَاِذَا اخْتارَ فَلاتَعَرَّضَنَّ لِمَا اخْتارَهُ. فَلاتَزالُ كَذلِكَ حَتّى
و باز مالکش را آزاد بگذار، او هر دسته را اختیار کرد متعرضش مشو. پیوسته این تقسیم کردن را
يَبْقى ما فيهِ وَفاءٌ لِحَقِّ اللّهِ فى مالِهِ، فَاقْبِضْ حَقَّ اللّهِ مِنْهُ.
ادامه بده تا به اندازه حقی‌ که از خداوند در مال اوست بماند، سپس حق خدا را از او دریافت دار.
فَاِنِ اسْتَقالَكَ فَاَقِلْهُ، ثُمَّ اخْلِطْهُما، ثُمَّ اصْنَعْ مِثْلَ الَّذى صَنَعْتَ
و اگر به هم خوردن آن تقسیم را درخواست کرد بپذیر، و دو قسمت را یکی‌ کن، دوباره برنامه تقسیم
اَوَّلاً، حَتّى تَأْخُذَ حَقَّ اللّهِ فى مالِهِ. وَ لا تَأْخُذَنَّ عَوْداً وَ لا هَرِمَةً
را از سر بگیر، تا حق خدا را از مال او دریافت داری‌. شتر پیر و از پاافتاده و دست و پا شکسته
وَ لا مَكْسُورَةً وَ لا مَهْلُوسَةً وَ لا ذاتَ عَوار.
و بیـمار و مسلول و عیب دار را به عنـوان زکات قبـول مکن.
وَ لاتَأْمَنَنَّ عَلَيْها اِلاّ مَنْ تَثِقُ بِدينِهِ، رافِقاً بِمالِ الْمُسْلِمينَ،
غیر از کسی‌ را که به او اعتماد داری‌ بر آنها امین قرار مده، امینی‌ که نسبت به اموال مسلمانان درستکار باشد،
حَتّى يُوَصِّلَهُ اِلى وَلِيِّهِمْ فَيَقْسِمَهُ بَيْنَهُمْ. وَ لا تُوَكِّلْ بِها اِلاّ ناصِحاً
تا جایی‌ که آن اموال را به حاکم مسلمانان برساند و حاکم هم بین مردم پخش کند. جز خیرخواه و مهربان
شَفيقاً، وَ اَميناً حَفيظاً، غَيْرَ مُعْنِف وَ لا مُجْحِف، وَ لا مُلْغِب
و امین و حافظْ چوپانی‌ بر حیوانات مگمار، که با حیوانات درشتی‌ نکند و آنها را به جبر و مشقّت نراند،
وَ لا مُتْعِب. ثُمَّ احْدُرْ اِلَيْنا مَا اجْتَمَعَ عِنْدَكَ نُصَيِّرْهُ حَيْثُ
و نرنجانده و خسته ننماید. هر آنچه نزد تو جمع شد به سرعت به سوی‌ ما فرست تا آن را در محلی‌ که خدا دستور
اَمَرَ اللّهُ. فَاِذا اَخَذَها اَمينُكَ فَاَوْعِزْ اِلَيْهِ اَلاّ يَحُولَ بَيْنَ ناقَة وَ بَيْنَ
داده مصرف کنیم. وقتی‌ آن اموال را به امین سپردی‌ به او سفارش کن بین شتر و بچّه شیرخواره اش
فَصيلِها، وَ لا يَمْصُرَ لَبَنَها فَيَضُرَّ ذلِكَ بِوَلَدِها، وَ لايَجْهَدَنَّها رُكُوباً،
فاصله نیندازد، و آن قدر شیرش را ندوشد که به بچّه او زیان رسد، شتر را با سواری‌ گرفتن خسته و درمانده نکند،
وَ لْيَعْدِلْ بَيْنَ صَواحِباتِها فى ذلِكَ وَ بَيْنَها، وَلْيُرَفِّهْ
و در دوشیدن شیر و سواری‌ گرفتن بین آن شتر و شترهای‌ دیگر مساوات را رعایت نماید، باید زمینه استراحت
عَلَى اللاّغِبِ، وَلْيَسْتَأْنِ بِالنَّقِبِ وَ الظّالِعِ،
حیوان خسته را فراهم کند، و آن شتری‌ را که به پایش آسیب رسیده و از حرکت ناتوان شده آرام و آهسته براند،
وَلْيُورِدْها ما تَمُرُّ بِهِ مِنَ الْغُدُرِ، وَ لا يَعْدِلْ بِها عَنْ نَبْتِ الاَْرْضِ اِلى
و آنها را به آبگاههایی‌ که شتران بر آن عبور می‌ کنند وارد سازد، و از کناره راههای‌ علف دار به
جَوادِّ الطُّرُقِ، وَلْيُرَوِّحْها فِى السّاعاتِ، وَلْيُمْهِلْها عِنْدَ النِّطافِ
به جاده های‌ بی‌ گیاه نبرد، و ساعاتی‌ به آنان استراحت دهد، و باید آنها را کنار آبهای‌ کم و گیاهان
وَ الاَْعْشابِ، حَتّى تَأْتِيَنا بِاِذْنِ اللّهِ بُدَّناً مُنْقِيات غَيْرَ مُتْعَبات
بیابان واگذارد، تا به اذن حق چاق و استخوان دار و پر مغز نزد ما آیند، نه رنجیده
وَ لا مَجْهُودات، لِنَقْسِمَها عَلى كِتابِ اللّهِ وَ سُنَّةِ نَبِيِّهِ صَلَّى اللّهُ
و خسته، تا آنها را به فرمان قرآن و روش پیامبر صلّی‌ اللّه
عَلَيْهِ وَ آلِهِ، فَاِنَّ ذلِكَ اَعْظَمُ لاَِجْرِكَ، وَ اَقْرَبُ لِرُشْدِكَ،
علیه وآله تقسیم کنیم، که این عمل باعث بزرگی‌ اجر توست، و به رشد و هدایتت نزدیک تر است،
اِنْ شاءَ اللّهُ.
اگـر خـدا بخواهد.



پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز



گزارش خطا  

^